Tuesday, April 2, 2019

कविता

मेरो जीवनका प्रभातहरु
अस्ताउन तिर जब लाग्नेछन
मेरा स्वेदकणले मलाई टोक्ने छन्
निर्ममता संग रक्ताम्य हुने गरी
अनि म द्वारा पछ्याइएका ती पाईलाले
गिज्याउने छन् मेरा ती विवशतालाई
र म भेट्ने छु हरेक पाईलामा आखेटक
जसका आखेट हुने छन्
मेरो संसार!
मेरा सपना!
र म स्वयम्।

Sunday, February 25, 2018

हाईकु

॥हाईकु॥


बसन्त भी न
यहाँ बलात्कृत है
ग्रिष्म के द्वारा।

अपना नही
प्रेमालोकित है
अाडम्बर ही।

आमन चैन
दिलवर के संग
लुटा आए न?

घटाटोप में
जीवन का सुख भी
चतुर्गुणा है।

प्रेमी जन भी
प्रदर्शन के साथ
भुखा संसार।
     ©विष्णु शर्मा (भिक्षु जीवन)




Saturday, February 3, 2018

गज़ल

                            गज़ल

.
जव भी मै रोना चाहता हूँ,
अकेले में होना चाहाता हूँ।
.
शब्दों से भी खेलुँ कभी कुछ,
उन को नहि खोना चाहता हूँ।
.
ऐ रस्मों रिवाज़ ऐ जिन्दगी,
खफा ही मै रहना चाहता हूँ।
.
अब तो थक भी चूका हूँ मै,
यूँ ही रोना धोना चाहाता हूँ।
.
आए दृष्टि में  प्रेम् तेरा कभी,
केश् तले मै सोना चाहता हूँ।
.
अब और न तोड ऐ 'जीवन'
दिल् में सिर्फ़ कोना चाहाता हूँ।

©विष्णु शर्मा (भिक्षु जीवन)

Friday, January 19, 2018

कविता

कविता

हे रजनी,

मुझे कवि बना दे तू
शुभ्रा! तेरा केश विन्यास
निशा का अट्टहास
विचारों में विचक्षण
अनाम स्पन्दन
मेरे हृदय को
विचलीत कर जाती है
जो होता है निशा में,
शब्द भी किञ्चित
सन्त्रास या प्यास क्या?
क्यों मेरे पद चाप
स्वतःबढ जातें हैं
ध्वनी को पाने

जब रहूँ निराश
शर्वरी नें अनिद्रीत
प्रतिक्षित उषा का
भोग से वञ्चित रहू
हे धरित्री क्या है?
शयद न्याय तेरा
जब अट्टहास करे
निशाचर मुझे बना
हृदय में  अनल
वयु से शित योग
व्यामोहीत मन में
स्फुल्ल नभ दिखे
नक्षत्रों से वेष्टित
कृष्णचन्द्र
.
कामोद्दिप्त राग
ब्यामोहित मन से
हतचित्त हो जब
अकुञ्चित हृदय में
अप्रविष्ट स्मृतियां
विस्तार लेने लगें
झिंझोडना पडता है
अकिञ्चन बन
पीडाओं कॊ क्यों
प्रसारित न करूँ?

तब निद्रा अबगुण्ठीत हो
अपने हृदय में रख
विश्राम देना
विश्रान्ति से
प्रफुल्लित
स्वच्छन्द
मुक्ताकाश में
विलय के लिए
उपस्थिती रहेगी।

©विष्णु शर्मा (भिक्षु जीवन) 

Friday, January 12, 2018

ऊनि पछि

             ऊनि पछि




तिमीलाई थहा छैन होला
तिम्रा ती हृदय तलका शब्द थिए?
मलाई लाग्छ प्रेमील खहरे पो...
तर पनि म सम्झी रहन्छु तिमीलाई,
तिम्रो भावात्मक उद्वेगमा बग्न
मलाई पनि मन थियो तर ...

उही अर्थहीन भवानाका पर्वत चुरीन पुगे
मलाई किन लाग्न थाल्यो खुल्दुली तिमीमा?
प्रश्न पनि प्रश्नै रहने भए सदा सदाकालागी
तर मेरा अतृप्त नयबाट नीरका सौगातहरू
शायद अब हर एकान्तमा पिरोल्न आउने भए
साथी बनेर सदा र सदाका लागी आरक्षित भई...

थाहा छ अब तिमीलाई याद न रहुँला म
किन रहुनु पनि पर्यो र हैन?
तर पनि मेरे स्थानमा रही दाँज अफुलाई,
शायद तिमीलाई थाहा हुने छ
अनिंदा रात र सम्झनाका साथ
शायद मेरो ममा परशु प्रहार हो?
अब म संसारदेखी उजाडीदैं छु...

तिमीले हेर्न सक्ने छैनौं
हृदयका डडेलाहरु
अनाशक्त छु म केवल...

तिम्रो सम्झनामा बरालींदा
यस्ता भावना बग्रेल्ति आउने गर्छन्
शायद म टाढिनु पर्छ तिम्रा यादसंग
सोच्दा फुटेको काँच जस्तो मुटु हुन्छ
ऐय्या च्वास्स घोच्यो कति कति घाऊ
कस्ले सहलाऊँछ अब
पक्कै मलाई जिउन गाह्रो छ।

तर म तिमीलाई
मेरा स्मरणका भिरबाट
धकेल्ने छु बलिसष्ठ बनेर
पर्ख  वियोगका ती
उदेकिला दिनहरुसंग
नाता गाँस्नमा ब्यस्त छु,
प्रभातको पर्खाईमा
अरुणीमा छाउने छ
अशान्वित छु म
 
     ~विष्णु शर्मा (भिक्षु जीवन) 

Wednesday, January 10, 2018

कविता

      कविता(सलील भावनाएं )


                      मेरे द्वारा लिया गया फोटो
 मेरी भवानाएं
मुझ से रूठ गईं
मै नशे में हूँ
मुझे कह गईं
करूँ प्रतिक्षा
खुमारी तब था
अब बेबस हूँ
मेरी ही स्याही
मुझे पोत गईं
हूँ अभी अवाक
.
हाँ और भी है कहने को
फिर रात भर उदासी
और प्रतिपल की परिक्षा
हमेशा अनुत्तिर्ण रहा हूँ
क्यों अाशा अब करने लागा
.
सुनो यह रात कि खुमारी है
हाँ मै नशे में हूँ अभी भी
मेरा मानस पटल विक्षिप्त है
खुमारी अभी चढ़ा है
नशा और बढा रहा हैं
रातों ने भी न बिबश किया है
प्यालों ने रङ्ग जमाया है.
और प्रणय का गीत गाया है.
बाद नशे के होश में अया
उगते सुर्य से कुमुदिनी
लज्जित रक्ताभ हुई
मैने भी आभा पाया है॥

~©विष्णु शर्मा (भिक्षु जीवन)
      Bishnu Sharma   

Tuesday, January 9, 2018

आमा

      आमा




यो शब्द मात्रै नभई...
ठूलो जीवन दर्शन रहेछ...
त्यस्तो ममत्वको आँचल
जसमा छ रोमाञ्च युक्त
स्नेहाद्रव द्रवित
नीर पुरित
निश्छल नयनहरु।
...
अनि जिन्दगीको
प्रथम प्रेमस्पर्श
न्यानो आँचल
ममताको मिठो
धारा पान गराउने श्रोत
शिशु रामउने काख
मातृत्व पछिको नीरवता र
देवीतुल्य शैत्य पनि त रहेछ
आमा!
माता!!
माँ!!!
जननी प्रणाम!!!!